jueves, 2 de febrero de 2012

JAVIERES DESESPERADOS




Estoy harto, cansado y cabreado.

Ésta no es una crítica novedosa, es la mía, supone mi terapia personal que utilizo para descargar las frustraciones que voy acumulando día tras día. Llega un momento en el que no sé si merece la pena revisar lo que acontece en el mundo, en mi país, en mi comunidad, en el municipio donde vivo porque mire por donde mire, encuentro motivos para exaltarme y desesperarme. Podría hacer una versión particular de una conocida serie  norteamericana, adaptándola al título Javieres desesperados y pongo el nombre propio en plural, porque Javier está molesto en  y por muchas cosas.

Siguen pidiendo austeridad, siguen pidiendo comprensión a los ciudadanos para entender y aceptar sin rechistar los recortes que se están produciendo y los cambios que están imponiendo. Asumen que esos cambios no van a gustar y que van a causar molestia a los que no les votaron y quiero pensar que algún votante ppeano también.
[Recordemos el significado del término Perfil del síndrome PPano: Ni siento, ni padezco, que me den por donde más duele, que seguiré votando al PP].

Pues bien, va siendo hora que nosotros también exijamos un compromiso de concienciación a todos los que nos están gobernando. Al hilo  de las famosas facturas que algunas comunidades quieren hacer llegar a los usuarios de la sanidad pública para que sean conocedores de los gastos que suponen cada servicio al que acuden, me quiero unir a la causa que está circulando por la red, de hacer llegar a estos dirigentes, directores/as generales, diputados/as y especímenes varios de esta tipología, una factura para que  ellos  también sean conscientes de los gastos que acarrean para ésta nuestra comunidad. 
  • Cada vez que utilicen transporte privado para sus desplazamientos (coches oficiales, aviones privados....) facturita al canto, pero yo añadiría una columna con los precios de esos mismos desplazamientos si los hubieran hecho con  transporte público o con los precios de los billetes de avión que todos hacemos uso de la clase turista. Es más, si a mi me preguntasen, esa sería la opción que les daba, ¿Quieres ir al trabajo? pues te pillas el bus o el metro o te coges tu coche y que a lo sumo te paguen la gasolina, como a cualquier hijo de vecino. 











  • Facturita de todas las merendolas, comidas, cenas, aperitivos, dietas y demás que se zampan a costa de nuestro bolsillo. ¿Quieres merendar? pues te traes un bocadillo de tu casa o te pagas el café en el bar de tu trabajo.
  •  Cada vez que hacen y deshacen cosas sin sentido, que no supone más que acumular gastos inútiles, otra facturita para que sepan el despilfarro surrealista que hacen.
(Parc de Ses Estacions de Palma: lo montaron y desmontaron hasta tres veces)












(Carril bici de Palma.....es para llorar también)













(Sobran comentarios....)











  • Todos los regalitos o las apropiaciones indebidas de nuestros bolsillos --> facturita

Estoy convencido que podríamos presentar una lista interminable de facturas, la lluvia de ideas podría causar hasta inundaciones.  Por el momento lo dejo ahí.

La desesperación no podrá con nosotros.
 











7 comentarios:

  1. A mi tambien me desespera. Me voy a comprar un garrote bill y voy a ir con el a todas partes.

    ResponderEliminar
  2. Pues sí, entran ganas de hacer como Michael Douglas en aquella película que se volvía un neurótico y arremetía contra todos y contra todo.

    ResponderEliminar
  3. Puedes ponerme a mi en una de esas?? es que yo también estoy desesperaicaaaaaaaaa!!!!! pero que es esto?? te juro que porque no tengo ni un puto euro, que si no mañana mismo me piro pa Suiza!!!!!!!

    Que puta vergüenza!!!!!!!!!

    Estoy que me tiro de los pelos! es que he leido lo del nuero del rey y claro entre una cosa y la otra es que es para tirarse al tren en vez del maquinista!

    Joder que mal voy a dormir esta noche!!! que mal cuerpo! es que me esta dando hasta miedo que no vengan los grises a detenerme por roja!!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola guapa. Oye he agregado también tu blog a mis "blogs amigos" . Soy un poco novato con estas cosas pero poco a poco le voy pillando el truquillo. Besos guapa.

      Eliminar
  4. Bueno lo de "Mandangarín" es ya pa mear y no echar gota....Mira lo de la ola de frío polar ésta nos puede ir muy bien para ir entrenándonos para un exilio a Islandia....Yo espero que lo de Urdangarín no se quede en nada, lo que me parece extraño es que esta mañanana, viendo noticias por la tele, aún no han comentado la noticia.

    ResponderEliminar
  5. M'encanta que escriguis i que expliquis allò que penses i que molts sentim. I que, a més, malgrat la que ens està caient i que ens sobren els motius per "desesperar-nos, li afegeixis una nota d'humor i d'ironia amb una imatge tan divertida com aquesta.

    T'estim,

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ainssss cuñadita mía de mi corasón.....Jo sí que t'estim. Gràcies per les teves paraules guapa.

      Eliminar